Hangzhou, Yangzhou en het ziekenhuis...

Ha trouwe lezers,

Jeetje, er valt weer een hele hoop te vertellen. Vincent is alweer een tijdje in Nederland en heeft het daar weer prima naar zijn zin. Samen met pap en mam heeft hij 100 foto’s geselecteerd van onze trip naar Beijing en Xi’an. Sorry, dat de foto’s er niet eerder opstonden, maar we maken het bij deze goed.

Het weekend voordat Vincent vertrok zijn we met zijn drieën (Marèl, Vincent en ik) naar Hangzhou gegaan. De Chinezen zeggen; "Boven heb je de hemel, op aarde Suzhou en Hangzhou". Grappig was dat verschillende trainees die ik training Engels geef, daar vandaan komen en dus helemaal enthousiast werden toen ik er over begon. Ik kreeg binnen no-time alle highlights te horen. Dit in mijn achterhoofd houdende op weg naar een stad 3 uur hier vandaan. Het leek ons een beter idee om met de bus heen te gaan, omdat deze vanaf het vliegveld vertrok en we dus niet al om 6.30 uur uit ons bed hoefden om naar het treinstation in de stad te gaan. De bus was een stuk duurder dan de trein, maar dat konden wij rijke studenten nog goed opbrengen. Ik blijf lachen om de bedragen in China, zal wennen zijn als ik weer terug in Nederland ben. Voor € 10,- kregen wij een bus, een chauffeur, medepassagiers en een heleboel dozen, koffers en andere onzin. Het complete gangpad werd geblokkeerd waar wij, die natuurlijk weer helemaal achterin zaten, het een beetje warm van kregen. Eerst vriendelijk gevraagd of deze koffers/dozen misschien ergens anders geparkeerd konden worden, maar hier werd niet op gereageerd. Dan maar proberen bij de vrouw, die controleerde of je een ticket had gekocht. Maar ook zij voelde er niets voor om deze zooi in rekken of stoelen te deponeren. Toen zijn we maar zo vriendelijk geweest dit zelf even te regelen. Goed, de reis kon beginnen.
Hangzhou is een heel mooie stad, eerlijk waar. Vooral het West-Lake, een groot meer midden in de stad met veel culturele bezienswaardigheden, is wereldwijd bekend. We hadden natuurlijk maar twee dagen, wat in de ogen van mijn collega’s veel te kort was, maar hebben alles gezien met behulp van de Lonely Planet en de Dominicus (geweldige reisboeken). We zijn begonnen bij de Gele-Drakengrot, vervolgens op zoek gegaan naar de Jadebron. Tussen de botanische tuinen vonden we, na lang zoeken, eindelijk de befaamde Jadebron. Helemaal enthousiast begonnen met foto’s maken. Boven aan de Jadebron keken we neer op de aan en uit knop van onze eerst zo idyllische waterbron. Wat een afgang! Vincent was zo over de pis dat hij alle foto’s wilden wissen. Niet gedaan natuurlijk, altijd leuk voor later. Na een heerlijk Chinees diner zijn we op zoek gegaan naar de avondmarkt. Na een aantal kilometers te hebben afgelegd hebben we deze markt m.b.v. een taxi toch gevonden. Marèl en ik werden helemaal enthousiast van het zien van honderden gekleurde tassen, portemonnees, traditionele kleding, kettingen en schoenen. Na een paar uur shoppen en veel leuke dingen te hebben gekocht, gingen we op weg naar een restaurantje aan het water van het West-Lake. Hier even genoten van het West-Lake by night.
Na een geweldige overnachting in een 4* hotel, hoezo decadent, hebben we deze dag benut om het West-Lake eens goed te bekijken. We zijn met de boot naar verschillende eilandjes gevaren, daar uitgestapt en genoten van de omgeving en het weer (34 graden). ’s Avonds de trein terug gepakt.

Na Hangzhou was het afgelopen weekend tijd voor Yangzhou. Human Resourse Department had ons uitgenodigd om samen met hun afdeling een weekendje te spenderen in een stad 5 uur hiervandaan. Ook deze stad heeft een Lake, heerlijk Chinees eten en een goed hotel. Toch hing in deze stad weer een totaal andere sfeer dan in Hangzhou. Arison, een collega van ons, komt uit Yangzhou en had dus alles al geregeld. Heerlijk om een weekend met mensen mee te gaan die gewoon de weg weten. Haha, nee niet dus. We zijn op de heenweg verkeerd gereden waardoor we pas na 7 uur op de plaats van bestemming aankwamen. Marèl en ik vonden dit prima, we hebben de hele reis namelijk bijgeslapen. In deze stad merkten we meteen dat er niet veel buitenlanders kwamen. Marèl en ik werden overal nagekeken. Mensen tikten elkaar aan en wezen naar ons. Altijd een leuk gevoel om bekend te zijn. Na een boottocht over het Lake zijn we op zoek gegaan naar ons hotelletje. De ouders van Arison vergezelden ons tijdens het diner, wat weer de nodige Gambé-momenten opleverden. Voor de niet-Chinezen onder ons; bij Gambé moet je je drankje in één keer opdrinken. Dit doe je om kennis te maken en uit respect voor elkaar. Je nodigt iemand uit om mee te Gambéen en daarnaast Gambé je ook met de groep. Deze traditie is erg frustrerend voor de serveersters, omdat zij alleen maar drank inschenken, vooral in het begin.
De ouders van Arison boden ons een gratis massage aan. Aangezien wij nog nooit een Chinese massage hadden gehad gingen wij graag op dit voorstel in. De eerste vraag was of we een Thaise of Chinese massage wilden. Wij kozen gelukkig braaf voor de Chinese, de Thaise bleek heel hard te zijn. Na een tijdje gemasseerd te zijn, begon ze op mijn rug en benen te lopen. Wat ze met haar handen kon, kon ze ook met haar voeten. Ik moet echt toegeven dat het nog prettig was ook, weer een hele ervaring.
Na een overnachting in een hotelkamer vol muggen, kregen we een middeltje voor de dag erop. Weer vertrokken we met ons busje richting de stad. Onderweg werd er meteen fruit gekocht, omdat Marèl en ik het Chinese ontbijt niet naar binnen kregen. Ik kan maar niet wennen aan warm vlees in de ochtend, is dat raar? Maar goed, deze dag benut om Boeddha te eren en de tempel te bezoeken. Daarna weer lekker terug naar het hotel in ons hobbelbusje. Onderweg nog bijna stil gestaan, omdat er geen benzinepomp te vinden was, maar ook dit is allemaal goed gekomen.

Als laatste wil ik nog even iets vertellen over mijn ziekenhuis bezoekje. Ik had al een tijdje last van de rechterkant van mijn buik en vertrouwde het niet helemaal. Na mijn weekendje Yangzhou, maandag toch even naar het ziekenhuis gegaan voor een check. Nou blijkt het een beginnende infectie aan mijn blindedarm te zijn. Gelukkig heb ik medicijnen gekregen, met Chinese bijsluiter, dus volledig duidelijk. Mijn collega’s hebben het natuurlijk voor me vertaald. Ze zijn allemaal erg lief voor me, vragen 3 keer per dag hoe het met me gaat. Mijn buik voelt na vier dagen medicijnen te hebben ingenomen al een stuk rustiger aan.

Ik ga nu mijn tas inpakken voor een dagje Shanghai. We hebben namelijk eindelijk weer weekend. Nog maar 5 weken en we gaan al reizen. Hier kijken we beiden al heel lang naar uit. De stage verloopt echt super, krijgen veel support en mogen van alles doen. Zo zijn we de laatste twee weken bezig geweest met Exceed. Dit houdt in dat we een inspectie hebben gedaan om te kijken of ons hotel voldoet aan de eisen en procedures van de Ramada-keten. Weer een ervaring rijker.

Ik wil jullie nogmaals bedanken voor de leuke reacties. Nederland lijkt ver weg, maar door alle verhalen ook weer dichtbij. (Wat een filosofie)

Kus Joëlle